Με μεγάλη τιμή και δέος επισκέφτηκα τον μεγάλο άσσο του Πιερικού μας Θόδωρο Σιδηρόπουλο.
Ο Εγγλέζος, όπως τον αποκαλούσαν στη δεκαετία του ’60, πρόθυμα, μαζί με την σύζυγο, τα παιδιά και τα εγγόνια του, άνοιξε την πόρτα του σπιτιού του στο Σύλλογο μας και μιλήσαμε για το ένδοξο παρελθόν.
Γεννήθηκε το 1939. Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο το 1957 στον Όλυμπο Κατερίνης. Από το 1961 έως το 1968 αγωνίστηκε με τα μελανόλευκα του Πιερικού. Ένα χτύπημα στο κεφάλι σε ένα ματς με τον Εδεσσαικό το 1965 και τα γεγονότα της Χούντας το 1967, ήταν οι λόγοι που του στέρησαν τη συμμετοχή σε λίγα μόνο παιχνίδια. Αγωνίστηκε στα χαφ με το νούμερο έξι στην πλάτη και σημείωσε με τον Πιερικό 16 τέρματα. Το παρατσούκλι «Εγγλέζος» οφείλεται, όπως ανέφερε και ο ίδιος, από το στυλ του τρεξίματος του μέσα στους αγωνιστικούς χώρους.
Ο τελικός κυπέλου με τον Ολυμπιακό το 1963 αποτελεί την κορυφαία στιγμή της καριέρας του. Σ’ αυτό το παιχνίδι, για τον κ. Θόδωρο, ο Πιερικός θα μπορούσε να κατακτήσει το κύπελο αν ο αγώνας διεξάγονταν με ίσους όρους και χωρίς τις παρεμβάσεις του Αθηναϊκού κατεστημένου.
Δεν θα σβήσει από τη μνήμη του ένα ματς με την ΑΕΚ το 1964, με προπονητή τον Πέτροβιτς. Σ’ αυτό το παιχνίδι η μονομαχία του με έναν σκληροτράχηλο Αιγύπτιο επιθετικό της αντιπάλου τράβηξε την προσοχή και κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον 10000 θεατών, (ανάμεσα τους 50 πούλμαν της ΑΕΚ), που χειροκροτούσαν ασταμάτητα. Όμως ο πιο δύσκολος αντίπαλος του ήταν ο Γιώργος Κούδας, που θα τον θυμάται έντονα.
Η αγάπη του κόσμου όμως ήταν απερίγραπτη καθώς οι ποδοσφαιριστές αποτελούσαν τα ινδάλματα για κάθε Κατερινιώτη. Όπως μας δήλωσε η σύζυγος του, η γλυκύτατη κ. Χρυσούλα (σπουδαία συνομιλήτρια), οι παίκτες του Πιερικού ήταν κατά κάποιο τρόπο, εκείνη την περίοδο, ανώτεροι ακόμη και από τους επιστήμονες της Κατερίνης και πόλος έλξης για το ωραίο φύλο
Κάνοντας λόγο για την σημερινή οικονομική κρίση ο Θόδωρος τη θεωρεί μηδαμινή σε σύγκρι
ση με εκείνη την περίοδο. Σε εκείνες τις δύσκολες εποχές ο Πιερικός ήταν η ανάπτυξη της Κατερίνης, η αφορμή για τη συγκέντρωση χιλιάδων ανθρώπων στην πόλη μας, με συνέπεια να κινείται το χρήμα και η πόλη να παραμένει ζωντανή. Ο Πιερικός ήταν η καλύτερη διαφήμιση για την Πιερία, ήταν ο λόγος για να γίνει γνωστή η Κατερίνη, η αιτία για την προβολή της επαρχίας μας σε όλη την Ελλάδα.Ώρες ατέλειωτες να μιλούσαμε με τον Θόδωρο δεν θα σταματούσαμε ποτέ. Οι στιγμές που έζησε με την αγαπημένη ομάδα του είναι αμέτρητες, ιδιαίτερες και μοναδικές. Αγάπησε έντονα τον Πιερικό, μάτωσε τη φανέλα, τίμησε το σύλλογο της καρδιάς του δίνοντας τον καλύτερο του εαυτό μέσα στο γήπεδο.
Εύχεται στους σημερινούς ποδοσφαιριστές του Πιερικού να αγαπούν πρώτα την ομάδα που αγωνίζονται και μετά τα χρήματα που εισπράττουν. Κάνει έκκληση και στον κόσμο της Κατερίνης να συσπειρωθεί, όσο το δυνατό περισσότερος, κοντά στην ομάδα και να την αγαπήσει αληθινά.
Θόδωρε, ο Σύλλογος Φίλων Ιστορίας Πιερικού σε ευχαριστεί θερμά.
*Οι φωτογραφίες είναι από το προσωπικό αρχείο του Θόδωρου Σιδηρόπουλου
