Αυτό το μήνα συμπληρώνονται 35 χρόνια από την ημέρα που ο Πιερικός μας σημείωσε μία από τις μεγαλύτερες νίκες της Ιστορίας του.
Η σημασία της συγκεκριμένης αναμέτρησης και η λαμπρή νίκη του Πιερικού απέφερε πολλαπλά οφέλη στην ομάδα της Πιερίας.
Καταρχήν ο Πιερικός της δεκαετίας του ’70 βρισκόταν στην ακμή της δεύτερης δεκαετίας του ύστερα από τρία χρόνια επαναδημιουργίας του στη δεύτερη εθνική και ένα χρόνο εδραίωσης στην πρώτη εθνική κατηγορία.
Ποδοσφαιριστές όπως οι Παπαιωάννου, Κωστίκος, Καλαμπάκας, που άφησαν τη σφραγίδα τους στο Ελληνικό ποδόσφαιρο αλλά και οι υπόλοιποι ποδοσφαιριστές μας, που για χάρη συντομίας και για να μην αδικήσουμε κάποιον απ’ αυτούς, δεν τους αναφέρουμε εδώ, έθεσαν τις βάσεις τις πορείας της ομάδας και για την δεκαετία που θα ακολουθούσε, δηλαδή την δεκαετία του ’80.
Ο αντίπαλος; Η μεγάλη ΑΕΚ του Φάντροκ, που τα κατορθώματά της εκείνη την περίοδο την κατέστησαν πιο λαμπρή από ποτέ, κάτι που συμπεραίνεται κι από το αφιέρωμα του aek365.gr που παραθέτουμε στο τέλος του αφιερώματος μας.
Ο λαός του Πιερικού μας; Υπερήφανος και θερμός στήριξε την ομάδα παρά την πικρία του από τον υποβιβασμό της ομάδας το καλοκαίρι του 1972, αλλά και καλλιέργησε στις τάξεις του τους νεοσσούς της Θύρας 7 που έδωσε τα διαπιστευτήριά της τη δεκαετία του ’80. Για να γίνει όμως πράξη το όραμα της Πιερικής φίλαθλης κοινωνίας, έπρεπε ο Πιερικός να πετυχαίνει ανάλογες νίκες, κάτι φυσικά που το πέτυχε με αποκορύφωμα φυσικά την συγκεκριμένη νίκη. Είναι σίγουρα πάρα πολλοί συμπολίτες μας και όχι μόνο, που έγιναν Πιερικοί και αργότερα Φίλοι της Ιστορίας του ύστερα από τον συγκεκριμένο αγώνα.
Για μας τους σημερινούς σαραντάρηδες ή πενηντάρηδες είναι το καρμικό μας παιχνίδι όπως εύστοχα το χαρακτήρισε ο αδερφός μας Γιώργος Λιόντας. Αποδεχόμαστε όμως ότι πάρα τον θαυμασμό μας για την ομάδα του Πιερικού μας της δεκαετίας του ’70 ότι ο Πιερικός της προηγούμενης δκαετίας είχε μεγαλύτερη αίγλη και αισθανόμαστε άτυχοι που δεν είχαμε την τύχη να τον δούμε με τα μάτια του σώματος μας, αλλά τον θωρούμε καθημερινά με τα μάτια της ψυχής μας.
Κέρδος είχε και ο Νομός μας που αξιοποίησε τα ποδοσφαιρικά του ταλέντα, αλλά και η Κατερίνη που φιλοξένησε τόσο πολύ κόσμο σε κάθε αγώνα, που ήταν η χαρά των επαγγελματιών της πόλης. Όλα τα καταστήματα ήταν γεμάτα τις Κυριακές που ο Πιερικός αγωνίζονταν στο Πιερικό Στάδιο!
Το σημερινό αφιέρωμα επιλέχθηκε να γίνει σήμερα με αφορμή τη συμπλήρωση 30 χρόνων από τον θάνατο του Φράντισεκ Φάντροκ, από τους σημαντικότερους προπονητές στη ιστορία της ΑΕΚ και κατ’ επέκταση του Ελληνικού ποδοσφαίρου.
Παραθέτουμε το αφιέρωμα του Κώστα Λημναίου στο aek365.gr για τον αείμνηστο Φράντισεκ Φάντροκ:
Τριάντα χρόνια χωρίς τον «Παππού» (ΦΩΤΟ & VIDEO)
Στις 9 Οκτωβρίου του 1981, ο Φράντισεκ Φάντροκ άφηνε την τελευταία του πνοή στη Λευκωσία – Ο μοναδικός όρος στο συμβόλαιο με τον Κεραυνό, όπου εργαζόταν, ήταν η αποδέσμευσή του, οποιαδήποτε στιγμή ζητούσε τις υπηρεσίες του, η αγαπημένη του ΑΕΚ
Η άποψη ότι η επιτυχία μετριέται πάντοτε με τους αριθμούς, δεν ισχύει σε όλες τις περιπτώσεις… Δεν είναι μόνο οι αριθμοί που λένε την αλήθεια, είναι κυρίως το έργο που αφήνεις πίσω σου, η διαχρονικότητα και η ποιότητα δουλειάς, που θ’ αποτελέσει οδηγό στην επιτυχία, ακόμα κι όταν εσύ θα λείψεις. Η ιστορία είναι αυτή που κρίνει και κατά γενική ομολογία, η ιστορία ανταπέδωσε με γενναιοδωρία, τον μεγάλο Φράντισεκ Φάντροκ.
Στην τεράστια καριέρα του, ο Φάντροκ δεν γεύτηκε τη χαρά πολλών τίτλων. Δύο πρωταθλήματα Ολλανδίας, όλα κι όλα, με τη Βίλεμ, στα μέσα της δεκαετίας του ’50, όταν άρχιζε την προπονητική διαδρομή του. «Άγγιξε» το υπέρτατο τρόπαιο, στο πλευρό του Ρίνους Μίχελς, όταν η κορυφαία Ολλανδία όλων εποχών, ηττήθηκε από τους οικοδεσπότες Γερμανούς, στον τελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, το 1974. Ήταν από τις ελάχιστες περιπτώσεις στην ιστορία του παγκόσμιου ποδοσφαίρου, που η κοινή γνώμη ασχολήθηκε περισσότερο με τον ηττημένο, παρά με τον νικητή…
Το καλοκαίρι του ίδιου έτους, ο αείμνηστος Λουκάς Μπάρλος, που με τεράστιο προσωπικό κόστος ανέλαβε να βγάλει την ΑΕΚ, απ’ το αγωνιστικό αδιέξοδο, πραγματοποίησε ένα ταξίδι-αστραπή στο Άμστερνταμ, προκειμένου να πείσει τον Φάντροκ να έρθει μαζί του στην Αθήνα. Είναι το ταξίδι που άλλαξε την ιστορία της ομάδας και εν δυνάμει του ελληνικού ποδοσφαίρου. Όχι μόνο γιατί την τριετία που ακολούθησε, η Ένωση πραγματοποίησε τη μεγαλύτερη ευρωπαϊκή πορεία της, αλλά και γιατί- παίζοντας κατά γενική παραδοχή, το καλύτερο ποδόσφαιρο- έβαλε τα θεμέλια της κυριαρχίας της, τα χρόνια που ακολούθησαν της παρουσίας του Φάντροκ. Όπως επιβεβαιώνουν οι άνθρωποι συνεργάστηκαν μαζί του, ο σπουδαίος προπονητής και άνθρωπος ήταν… 30 χρόνια μπροστά από την εποχή του, παραδίδοντας στους διαδόχους του, μια ομάδα θαυμάστηκε απ’ το σύνολο των Ελλήνων φιλάθλων.
Σε αναζήτηση πατρίδας…
Ο Φράντισεκ Φάντροκ γεννήθηκε στο Νίμπουρκ, της πρώην ενωμένης Τσεχοσλοβακίας, στις 18 Δεκεμβρίου του 1914 και από πολύ νωρίς μυήθηκε στον αθλητισμό. Τα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια, όμως, τον οδήγησαν στη μετανάστευση, με τελικό προορισμό την Ολλανδία, όπου εγκαταστάθηκε μόνιμα, σε ηλικία 35 ετών. Παίρνοντας, μάλιστα και την υπηκοότητα.
Οι μοναδικοί καταγεγραμμένοι τίτλοι του, είναι δύο πρωταθλήματα Ολλανδίας, με τη Βίλεμ, το 1952 και το 1955. Στη συνέχεια κοουτσάρισε την Τβέντε και από το 1962, έως και το 1970, διετέλεσε προπονητής της, επίσης, ολλανδικής, Go Ahead Eagles, μιας ομάδας με μεγάλη ιστορία, η οποία, τα τελευταία, βολοδέρνει στις μικρές κατηγορίες. Το 1970 είναι μια χρονιά ορόσημο, για τον Φάντροκ. Με το ποδόσφαιρο του Άγιαξ να μαγεύει και τη Φέγενορντ να συνδράμει στις επιτυχίες, η Ολλανδία ήταν μια ποδοσφαιρική υπερδύναμη. Η ομοσπονδία εκτιμώντας τη δουλειά του σπουδαίου Τσεχοσλοβάκου τον προσλαμβάνει στη θέση του Γκεόργκ Κέσλερ και ο Φάντροκ οδηγεί -επί των ημερών του, οι «οράνιε» πέτυχαν τις ευρύτερες νίκες στην ιστορία τους, ένα 9-0 επί της Νορβηγίας και 8-1 επί της Ισλανδίας- τον Κρόιφ, τον Νέεσκενς, τον Κρολ, τον Χάαν, τον Ρεπ, στα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1974.
Εκεί, η ομοσπονδία ορίζει μάνατζερ της ομάδας, τον μεγάλο Ρίνους Μίχελς, ο οποίος θέτει ως απαραίτητη προϋπόθεση, την παραμονή του Φάντροκ στο πλευρό του.
Ο Φάντροκ και η ΑΕΚ
Έχοντας πραγματικό όραμα για την ΑΕΚ, τέτοιο ώστε δεν δίστασε, στο φινάλε της θητείας του, να υποθηκεύσει ακόμα και το ίδιο του το σπίτι, ο Λουκάς Μπάρλος, ήξερε ότι για να «χτιστεί» μια ομάδα ευρωπαϊκών προδιαγραφών, δεν αρκούσαν μόνο οι εξαιρετικοί παίκτες που έφερε στη Νέα Φιλαδέλφεια, το καλοκαίρι του 1974.
Χρειαζόταν και ένας προπονητής, του ανάλογου μεγέθους. Χρειαζόταν ένας Φάντροκ!
Καθηγητής της ανθρωπολογίας στο Πανεπιστήμιο της Πράγας, ο Φάντροκ γνώριζε καλύτερα και από τους… γυμναστές του, τις δυνατότητες και τα όρια των ποδοσφαιριστών. Διέγνωσε ότι ο Μίμης Παπαϊωάννου δεν είχε τελειώσει, όπως πολλοί πίστευαν. Στήριξε τη φιλοσοφία του στο ακατάπαυστο πρέσινγκ, «εγκαινίασε» την άμυνα ζώνης στην Ελλάδα, με λίμπερο τον Λάκη Νικολάου, ασχολήθηκε με την ακαδημίες.
Τίτλοι δεν ήρθαν άμεσα, αλλά ήρθε η ευρωπαϊκή καταξίωση, με την επική πορεία στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, τη σεζόν 1976-1977. Ήρθε η αναγνώριση, φίλων και αντιπάλων, ότι εκείνη η ΑΕΚ, πιθανότατα υπήρξε η καλύτερη της ιστορίας της. Ήρθαν δημιουργήματα, όπως ο Μανωλάς και ο Βλάχος.
Αυτό που δεν κατάλαβε κανείς, ήταν αν ο σκοπός του Φάντροκ ήταν να κερδίζει τίτλους ή να παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο. Το 1977 ήρθε η ρήξη στις σχέσεις του με τον Λουκά Μπάρλο και απομακρύνθηκε μετά από μια ήττα από τον Ολυμπιακό στο Στάδιο Καραϊσκάκη (1-0). Στη θέση του, ήρθε ένας άλλος σπουδαίος προπονητής, ο Ζλάτκο Τσαϊκόφσκι, η Ένωση πήρε πανηγυρικά το νταμπλ και την επόμενη χρονιά το πρωτάθλημα.
Ο Φάντροκ, παρά τη φυγή του, δεν ξέχασε ποτέ την ΑΕΚ και τις στιγμές που έζησε στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ούτε στο τελευταίο συμβόλαιο της ζωής του…
Η θρυλική ΑΕΚ του Φάντροκ, από την Κατερίνη στο Derby της Αγγλίας, τρεις μέρες μετά!
