Δεν ήμουν εκεί, οφείλω να το ομολογήσω. Δεν θα μπορούσα άλλωστε, αφού ήμουν μόνο τριών ετών… Δεκαετίες αργότερα όμως, έμαθα, κατάλαβα το τι είχε γίνει… Τα έμαθα ψάχνοντας στον τύπο δημοσιεύματα της εποχής, τα έμαθα μέσω αφηγήσεων ατόμων παρόντων στο γεγονός… Κατάλαβα καλά όλο το σκηνικό… Η ιστορία όμως είχε ξεκινήσει λίγα χρόνια νωρίτερα…
Κατερίνη. Μια πόλη σαν όλες τις άλλες, βασισμένη στο δόγμα διαίρει και βασίλευε. Βασισμένη στο δόγμα καλύτερα πρώτος στο χωριό, παρά τελευταίος στην πόλη… Και γι’ αυτή την πρωτιά να σκοτώνονται Μέγας Αλέξανδρος και Όλυμπος… Κάποιος όμως είχε όραμα. Το είπε το όραμά του, το ανέπτυξε. Οι περισσότεροι που τον άκουσαν συμφώνησαν. Έγινε έτσι όραμα για ολόκληρη την πόλη…
Από τις 11 Απριλίου του ’61 και μετά, αυτή η πόλη έγινε διαφορετική από τις υπόλοιπες… Είχε κάτι που οι άλλες δεν είχαν. Είχε το αποτέλεσμα της Κατερινιώτικης συμφωνίας, της ομόνοιας, της ομοψυχίας: Είχε τον Πιερικό…
Σχεδόν από το πουθενά εμφανίστηκε ο Πιερικός. Έγινε πασίγνωστος μέσα σε λίγους μήνες. Ανέβηκε στην Α’ Εθνική ένα χρόνο μετά την ίδρυσή του. Η έδρα του, απόρθητο φρούριο. Όποιος αντίπαλος κατάφερνε και δεν έχανε μέσα στην Κατερίνη, χριζόταν από τους δημοσιογράφους ως φαβορί για τον τίτλο του πρωταθλητή… Κι αυτή η κατάσταση, αφού ανέτρεπε τα μέχρι τότε δεδομένα, έφερε την αντίδραση του αθηνοκεντρικού καθεστώτος. Ο Πιερικός έζησε εκείνη την εποχή ανεκδιήγητες διαιτησίες, ντόπιες και εισαγώμενες, ως αντίδραση για τις περήφανες εντός αγωνιστικού χώρου νίκες του.
Αυτό που έγινε όμως 29 Μαρτίου του ’64 ξεπέρασε κάθε όριο… Σε μια εποχή που οι αλλαγές δεν επιτρέπονταν, σε εναέρια μονομαχία Λουκανίδης και Κεφαλίδης, χτύπησαν τα κεφάλια τους. Ο Κεφαλίδης έπεσε αναίσθητος στο έδαφος και μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο. Ήταν τόσο άσχημο το χτύπημα που φοβόνταν όλοι για την ζωή του…
Λίγο αργότερα τραυματίστηκε κι ο Ταξίδης, που συνέχισε τυπικά να συμμετέχει στο παιχνίδι, αφού ουσιαστικά δεν μπορούσε. 9 παίκτες εναντίον 11 λοιπόν… Κι εκεί φάνηκε το μεγαλείο του Παναθηναϊκού! Με τους παίκτες μας να έχουν στο μυαλό τους το αν θα τα καταφέρει να νικήσει τον θάνατο ο Κεφαλίδης, το τελευταίο που τους ενδιέφερε ήταν ο αγώνας. Οι αντίπαλοι παίκτες όμως, εκφράζοντας τυπικά το αθηναϊκό καταστημένο και παρακινούμενοι από το σύμπλεγμα κατωτερότητας που τους είχε δημιουργήσει τα προηγούμενα χρόνια ο Πιερικός, έβγαλαν το άχτι τους… Μπράβο λοιπόν στον Παναθηναϊκό, που έχει να το λέει, ότι πέτυχε την μεγαλύτερη νίκη στην ιστορία μέσα στην Κατερίνη!
Βέβαια, δεν αναφέρουν τα γεγονότα που οδήγησαν στο 0-5. Δεν αναφέρουν το 9 εναντίον 11. Δεν αναφέρουν τα περί σοκ από τον τραυματισμό του Κεφαλίδη. Ντροπή…
Ο Κεφαλίδης ήταν σε αφασία μετά το χτύπημα. Ξύπνησε μετά από 18 μέρες!
Περισσότερα όμως για τον Κεφαλίδη, σε προσεχές αφιέρωμα. Μείνετε συντονισμένοι.
