Τα σχόλια ενός μεγάλου αδερφού, ενός γνήσιου Πιερικάρα, μετά την ήττα από τον Θρασύβουλο φυλής με 1-2 στην Κατερίνη, μας δίνουν δύναμη, μας ζωντανεύουν, μας βάζουν στη θέση μας.
“Είναι στιγμές αυτοσυγκράτησης και ανασύνταξης.
Το όνειρο ξεθώριασε αλλά δεν έσβησε.
Το όνειρο αδυνάτησε αλλά μένει ακόμα ζωντανό.
Ο Πιερικός είναι στην εντατική αλλά ακόμη ο παλμογράφος καταγράφει ζωή.
Δεν υπάρχει στο λεξιλόγιό μας η λέξη απογοήτευση.
Υπάρχει η έννοια της θετικής ενέργειας.
Λυπάμαι του οπαδούς μας που λιποψύχησαν, που εγκατέλειψαν την μάχη την στιγμή που ακόμη μαίνεται.
Ντροπή τους.
Δεν είναι γνήσιοι Πιερικοί.
Είναι γιαλατζί Πιερικοί.
Είναι περιστασιακοί Πιερικοί.
Είναι κυνηγοί της πρόσκαιρης κι εφήμερης ηδονής.
Δεν αντέχουν την δυνατή και συνεχή συγκίνηση.
Είναι λίγοι.
Πολλοί στο αριθμό λίγοι στη ψυχή.
Ο Πιερικός δεν πεθαίνει.
ΕΙΝΑΙ ΙΔΕΑ.
ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ.
Όσο θα υπάρχει ελπίδα η άνοδος θά ‘ναι εφικτή όσο απίστευτη κι αν φαίνεται.
Όπως απίστευτη έγινε η ζωή και η καθημερινότητά μας.
Ας ζήσουμε τις συγκινήσεις που μας προσφέρει το Πιερικό ποδόσφαιρο.
Το έχουμε ανάγκη.
Ας είμαστε παρόντες στην Ιστορία που διαγράφει το μέλλον της αγαπημένης μας ομάδας.
Τα πάντα στη ζωή μας έχουν δύο όψεις.
Σήμερα στεναχωριόμαστε.
Αύριο μπορεί να αισιοδοξούμε
Μεθαύριο μπορεί να χαιρόμαστε.
Ζούμε, ζούμε, ζούμε.
Είναι πολύ κρίμα που δεν θα μπορέσω να πάω στο Εύοσμο, για λόγους προσωπικούς.
Αλλά πρέπει να είμαστε παρόντες στις Ιστορικά κρίσιμες στιγμές της ομάδας.
Δεν ξαναμιλάω.
Το υπόσχομαι.
Θα μιλήσω όταν πρέπει.
Είμαστε παρόντες
Θά ‘μαστε πάντα…..
Υ.Γ.
Σε κάθε αγώνα παίζουμε εμείς με 11 κι οι αντίπαλοι μας με 15.
Ακόμη κι οι τέταρτοι παίζουν μέσα κι αυτοί.
Απίστευτο.
Θα το ξεπεράσουμε κι αυτό.
Αν είναι ν’ αρρωστήσουμε εμείς, να αρρωστήσουν αυτοί.
Οι κίναιδοι…”
