Βρισκόμενος σε
ένα ημιορεινό χωριό της Κεντρικής Πιερίας εισέπραξα ένα πολύ δυνατό «χαστούκι» για τον Πιερικό μας από μικρά παιδιά. Στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου όπου έπαιζαν οι νεαροί μαθητές, ένας απ’ αυτούς φορώντας το καπέλο της αγαπημένης του ομάδας με ρωτά με χαρακτηριστική αγωνία, «τι ομάδα είσαι;». Στο άκουσμα της λέξης Πιερικός όλη η παρέα των μικρών φίλων γύρισε το βλέμμα προς το μέρος μου με αξιοθαύμαστη απορία. Τα παιδιά έμειναν με το στόμα ανοιχτό. Ο νεαρός ξαφνιασμένος μου απαντά: «όχι από τις ξένες ομάδες τι είσαι, από τις δικές μας τις ελληνικές…».
Ντράπηκα, αισθάνθηκα αμήχανος, από πού να αρχίσω και που να τελειώσω για να εξηγήσω και να ανατρέψω το συλλογισμό τους. Από τα εφτά παιδιά μόνο ένα είχε ακούσει μια, δυο φορές το όνομα του συλλόγου μας. Ένα απόλυτο κενό με έλουσε στο κατακαλόκαιρο από πάνω ως κάτω.
Απορείς; Θα μου πει κάποιος. Φυσιολογικό δεν είναι.
Όχι αδέρφια δεν είναι φυσιολογικό. Είναι απίστευτο και δεν τιμάει κανέναν μας. Όλοι όσοι βρέθηκαν τις τελευταίες δεκαετίες στο τιμόνι του Πιερικού έχουν τεράστιες ευθύνες για την προβολή του ονόματος, για την ανύπαρκτη επικοινωνιακή πολιτική, για την ισοπέδωση αξιών και ιδανικών με τα οποία μεγαλούργησε το τεράστιο σωματείο μας.
ΠΙΕΡΙΚΕ, μια συγνώμη για την βεβήλωση σου δεν αρκεί!
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
(Αντιπρόεδρος Συλλόγου Φίλων Ιστορίας Πιερικού)
