”Μπήκα στο πρώτο αυτοκίνη
το που βρήκα φίλου μου, τον παρεκάλεσα να πατήσει γκάζι και ξεχυθήκαμε στον δρόμο για τον πικρό γυρισμό. Η γυναίκα μου με περίμενε στο Ελληνικό. Να γυρίσω αεροπορικώς, όπως όλη η υπόλοιπη απoστολή του Παναθηναϊκού. Δεν το άντεχα όμως. Ήξερα ότι θα με περίμεναν εκεί ,όπως όλους μας, διάφοροι πιστοί μας φίλοι. Τί να τους έλεγα? Γιατί χάσαμε? Πιστέψτε με-δεν είναι νότα δραματική-νοιώθω πολύ άσχημα σαν συλλογίζομαι αυτούς τους πικραμένους οπαδούς μας. Δεν ξέρω κι εγώ τί θα έδινα για να γυρίζαμε τουλάχιστον με κάποιο ”Χ” από την βορεινή πολιτεία” Θα το καταλάβατε ότι μιλάμε για το 1-0 που έφερε ο μέχρι την τελευταία Κυριακή του 1968 πρωτοπόρος του πρωταθλήματος Παναθηναϊκός στην Κατερίνη με τον ΠΙΕΡΙΚΟ. Μια ήττα που του αφαίρεσε την τόσο τιμημένη πρωτιά στο Εθνικό πρωτάθλημα.
Τη συζήτηση έχουμε ανοίξει με τον διεθνή μπακ του Παναθηναϊκού Αριστείδη Καμάρα. -Κι εσύ Αριστείδη, πού αποδίδεις αυτό το 1-0 που τόσο οδυνηρό υπήρξε για την βαθμολογική θέση του τριφυλλιού? -Βασικά παίξαμε χωρίς ψυχή. Δεύτερον αιφνιδιαστήκαμε με το γκολ που δεχθήκαμε μόλις στο 12ο λεπτό. -Ναι αλλά ο ΠΙΕΡΙΚΟΣ έπαιζε από το 35ο λεπτό με 10 παίκτες λόγω αποβολής του Φουλίδη.
Αριθμητικά λοιπόν ήσαστε υπέρτεροι. Φυσιολογικά δεν έπρεπε να ξεπεράσετε πιο εύκολα το 1-0 και να φθάσετε στη νίκη?-Με όλο το θάρρος, την εκτίμηση αν θέλετε, διαφωνώ. Η αποβολή του Φουλίδη αντί να μας ωφελήσει μας έβλαψε και δυνάμωσε περισσότερο τον ΠΙΕΡΙΚΟ.
Όταν οι παίκτες της Κατερίνης είδαν πως έμειναν δέκα συσπειρώθηκαν πιο πολύ. Έσφιξαν τα δόντια τους, ατσάλωσαν την ψυχή τους και καθένας τους έκανε για δέκα.-Δηλαδή είχατε να κάνετε με εκατό παίκτες ας πούμε. -Όχι ακριβώς. έτσι ήταν περίπου. Κι έπειτα το γύρισαν στην άμυνα. Ενώ στην αρχή έπαιζαν με τρεις κυνηγούς και δύο στη μέση όταν έβαλαν το γκολ γύρισαν πίσω όλοι και έφτιαξαν ένα μπετόν τόσο σκληρό που ούτε με τανκ δεν το περνούσες. Έχετε βάλει ποτέ γκολ σε μπετόν?-όχι ούτε έχω προσπαθήσει. -αδικοχαμένη θα πάει η προσπάθειά ας αν το επιχειρήσετε.
Με τέτοιο αμυντικό σύστημα απέναντί του ο Παναθηναϊκός ήταν εντελώς αδύνατο να αναπτυχτεί. Ψάχναμε για κάποιο κενό, για μια πάσα μια διείσδυση αλλά δεν βρίσκαμε. Μπετόν παντού. Καθώς δε ξέρετε, το παιχνίδι του Παναθηναϊκού βασικά στηρίζεται στην πασσίτσα, στην μικρή μπαλιά. Κάτι που ήταν αδύνατον να εφαρμοσθή. Μακρινές ψηλές μπαλιές δεν δίναμε. Και όσες γινόντουσαν τις κέρδιζαν κατά κανόνα οι αντίπαλοί μας που είχαν στις γραμμές τους δύο τρεις κάλους στο πήδημα, στην κεφαλιά. Επίσης οι παίκτες του ΠΙΕΡΙΚΟΥ έκαναν και κάτι άλλο απαράδεκτο αθλητικά για μένα.-Ναι?Τί ακριβώς? -Την γνωστή καθυστέρηση. Για να χτυπηθεί π.χ ένα αράουτ άλλαζε η μπάλλα δυο-τρεις φορές χέρια. Έδιναν πολλά σουτ άουτ και γενικά ό,τι μπορούσαν για να κερδίσουν χρόνο. Επρόκειτο περί μεσαιωνικού ποδοσφαίρου.-Καλά και ο διαιτητής κ.Ζλατάνος? -Πιστεύω ότι δεν είχε πρόθεση να μας αδικήσει. επηρεάσθηκε όμως φοβερά από τον φανατισμό του κοινού και δεν έκανε στους παίκτες του ΠΙΕΡΙΚΟΥ ούτε καν μια παρατήρηση για την καθυστέρηση. -Δηλαδή αν τους έκανε θα κερδίζατε? -Όχι, δεν μπορώ να υποστηρίξω κάτι τέτοιο. Απλώς θα παιζόταν καλύτερο ποδόσφαιρο. -Ας ξαναδούμε την φάση του γκολ,που τόσο πολύ σας στοίχισε. Πως σημειώθηκε ακριβώς? -Ήταν ένα κόρνερ. Ο Πυτιχούτης στο μελέ προσπάθησε να αποκρούσει, αλλά δεν τα κατάφερε. Φεύγει η μπάλλα. Κι ενώ όλο το γήπεδο είναι λασπωμένο, αυτή βρίσκει ένα τόσο δα στεγνό κομμάτι κι αναπηδά! Στο γκελ επάνω την κερδίζει ο Αμανατίδης και πιάνει κεφαλιά. Ο Οικονομόπουλος δεν μπόρεσε ν’αποκρούση. Ήταν μια άτυχη στιγμή. Δεν ήταν ανατροπή της αμύνης από την επίθεση των αντιπάλων μας. -Καλά, γιατί δεν μαρκάρατε τον Αμανατίδη? -μα δεν προλάβαμε ούτε καν να…
* Αρχείο Αντώνη Μπάσδρα.
