Παρακολο
ύθησα στο Β΄ ΔΑΚ τον αγώνα βόλεϊ των Παγκορασίδων του Πιερικού απέναντι στην αξιόμαχη ομάδα της Καστοριάς για την τελική φάση του πρωταθλήματος. Δεν είναι αφορμή η νίκη με 3-0 σετ για να επαινέσω την προσπάθεια προπονητή και παικτριών, ούτε επίσης και η διαφαινόμενη κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Δεν είμαι ο ειδικός του αθλήματος για να κρίνω πρόσωπα και πράγματα. Η δουλειά όμως που γίνεται, ο ρομαντισμός και η αγάπη για το άθλημα αξίζει αναφορά και έπαινο. Αν υπήρχε δυνατότητα επένδυσης σε όλα τα τμήματα των ακαδημιών πιστεύω τα αποτελέσματα θα ήταν πέραν του δέοντος θετικά. Ειδικά αν αυτή την ομάδα των Παγκοκαρασίδων την χρηματοδοτούσε κάποιος μέχρι και την αποφοίτηση των αθλητριών από το πανεπιστήμιο δεν μπορώ να φανταστώ πόσο ψηλά θα ανέβαινε το επίπεδο τους. Μα πάνω από όλα θα υπήρχε κίνητρο για να ακολουθήσουν την πορεία τους οι μικρότερες και οι μικρότεροι αθλητές του συλλόγου, τόσο στο χώρο του βόλεϊ, όσο και σε άλλα αθλήματα.
Υπάρχει όρεξη, υπάρχει μεράκι από τους ηρωικούς παράγοντες του βόλεϊ. Τα μικρά παιδιά παρουσιάζουν καθημερινή βελτίωση στις επιδόσεις τους με την σωστή καθοδήγηση του Κώστα Σαρρή και της Κατερίνας Παναγιωτίδου.
Ας στηρίξουμε, ο καθένας από τη θέση που του αναλογεί, την προσπάθεια που επιτελείται μέσα από αντιξοότητες. Ας διαφημίσουμε την δουλειά, τις επιτυχίες, την αγνότητα και την αγάπη των αθλητριών και των αθλητών.
Ίσως κάποιοι ευαισθητοποιηθούν περισσότερο. Ίσως κάποιοι ταρακουνηθούν και προσφέρουν στον αθλητισμό αυτά που δικαιούται και αποδοθούν αυτά για τα οποία δεν ανταμείβεται.
Γιάννης Τσαπουρνιώτης
